Long time no see!

Maar hier ben ik weer, vanuit het mooie South Melbourne.

De eerste4/5 weken hier ben ik eigenlijk alleen maar aan het werk geweest, in de weekenden gingen we naar de stad en verder zagen mijn dagen er vrijwel hetzelfde uit.

7 uur, beep beep, meestal niet al te vrolijk zet ik mijn wekker op snooze “nog 10 minuutjes liggen”. Een half uur later werd ik wakker, shit. Snel 2 broodjes in de broodrooster terwijl ik 2 boterhammen smeer voor overdag. Toast eten, omkleden, tanden poetsen, tas inpakken, make u.. neh duurt te lang, snel weg. Ohhh kijk aan, ik heb nog 4 minuten om bij de tram te komen, zeeën van tijd! Rustig loop ik naar de tram. Huh nog maar 1 minuut net waren het er nog 4, run. Net op tijd voor tram nummer 12 richting Victoria Gardens. “Batman Park- Spencer Street” worstelend door de menigte kom ik bij de uitgang van de tram. Nog 3 minuten tot de volgende tram, hopelijk kan ik snel de weg oversteken, damn het stoplicht staat op rood.. GROEN sprintje naar de andere kant van de weg en jaaa net op tijd voor tram 75. Nu een half uurtje rustig blijven zitten, oordopjes in en luisteren naar mijn Spotify afspeellijstje met steeds als eerst “Eastside - Benny Blanco, Halsey, Khalid”. Burnley Street- stop 24, ik ben er! Nog 10 minuutjes lopen en ik ben precies op tijd op het kantoor. “G’day, how are you? Ready for pingpong?” het is me toch echt een keer gelukt van mijn werkgever te winnen dus had ik een weekje gratis koffie, helaas de andere 3 weken niet. Na de morning meeting en een theorieles customer service gingen we met de auto richting “the field”. Ook moest ik een paar ochtenden presenteren, dit was wel even slikken, maar uiteindelijk een leuke ervaring! In de middag moesten we vooral langs huizen met het product, wat niet altijd leuk is, maar ook lang niet zo erg als ik had gedacht. Je ontmoet zoveel verschillende mensen met leuke verhalen en verschillende nationaliteiten, ik kan ondertussen in het Chinees, Russisch, Grieks, Spaans en nog wat andere talen die ik nog niet kende, vragen hoe het met iemand gaat. Ook heeft hier bijna iedereen een hond, soms hoopte ik gewoon dat iemand bleef praten zodat ik nog even met de hond kon knuffelen. Veel mensen hier hebben een Golden Retriever of een Samoyed, erg schattig! Na 5, soms 6 uur rondlopen was het weer tijd om naar huis te gaan.

Thuiskomen is heerlijk, ik pak de sleutel uit mijn tas en kijk of er al meer thuis zijn “I’m homee!!” Vaak waren een paar huisgenootjes al aan het koken, samen hadden we het dan even over onze dag en soms keken we samen een film. Na een warme douche en een kopje thee ging iedereen naar bed. Behalve de Colombiaanse jongens, ze wonen hier wel, maar niemand weet waar ze zijn, heel apart. Verder hartstikke aardige jongens!

Na mijn 2e werkweek was het Halloween, oh god, mijn vrienden uit de UK waren natuurlijk wild enthousiast en hadden al een week van tevoren een Halloween outfit bij elkaar gezocht. Zaterdag kwam ik thuis van werk en daar kwamen ze aan, ik moest eerst volledig in de styling voor ik mee mocht. We zijn wezen stappen in Chapel Street, top avond!

Na mijn 2e werkweek werd ik bevorderd tot stage 2 (Klinkt chiquer dan het is), zo moest ik een team naam bedenken en binnenkort nieuwe mensen gaan trainen. Lachen, dacht ik. DS Marketing, oftewel Don’t Stress, it will bring you less. Ik had het prima naar mijn zin en het ging best aardig. In week 4 moesten de sales omhoog en kreeg ik minder ruimte om ook echt een praatje te maken met mensen aan de deur, het mocht alleen nog over de sale gaan. Ook kreeg ik nog wat andere regels waar ik me aan moest houden, hier kon ikme niet in vinden, dus ben ik er mee gestopt. Gelukkig heb ik al weer iets anders gevonden dus kan ik binnenkort weer aan het werk!

Ik had een paar dagen vrij, dus ging ik met een maatje naar het strand of even de stad in. Er zit een heeele goede smoothie zaak in de stad, ‘Boost’. Ze beweren dat het nog gezond is ook, geen idee of dat klopt, maar zou toch mooi meegenomen zijn! Melbourne voelt langzamerhand als thuis. Ons huisje in Melbourne noem ik ook thuis en mijn huisgenoten voelen als een soort familie waarop ik terug kan vallen. Ook ken ik de omgeving steeds beter. Steeds meer mensen kennen ons en wij kennen steeds meer mensen. Het is bijna jammer dat ik volgende week, na dit opgebouwd te hebben, weer verder “moet” reizen. Ik ga het zeker missen!

Op één van de stapavonden kwam ik 2 jongens uit Leiden tegen “Yes”, dacht ik “eindelijk weer gewoon even Nederlands praten!”, nou zij konden dat erg goed, maar ik daarentegen was een ramp. Het was toch even lastig om geen Engelse stopwoorden als ‘So’ en ‘Like’ te gebruiken. Soms kon ik niet eens normaal op Nederlandse woorden komen en dat zag ik nou net niet aankomen, very disappointing Marieke. Het grappige is dat als je hier mensen uit Nederland tegenkomt, je meteen nieuwe vrienden hebt gevonden en dat komt vooral door de taal. Bijna niemand spreekt Nederlands, iedereen spreekt hier Engels, Chinees of Spaans. Dus als je dan weer eens je eigen unieke taaltje kunt spreken, heb je meteen een band.

Ik was van plan dit bericht vrijdag te plaatsen, maar toen gebeurde dus de aanslag in Melbourne, waarschijnlijk hebben jullie er wel over gehoord, dus wilde ik hier ook nog even een stukje over schrijven. Bijna iedere dag kom ik met de tram terug naar huis langs deze plek, dus ook vrijdag! Ik had geen flauw idee wat er aan de hand was, in eerste instantie dacht ik dat er weer een festival gaande was of een andere activiteit, het is wel vaker zo druk. Na Swanson Street uit te hebben gelopen kwam ik bij mijn volgende tram. Mensen waren verdrietig en liepen allemaal nerveus door elkaar heen, een mevrouw naast mij in de tram vertelde wat er was gebeurd en wauw, dan schrik je wel even, dat is wel heel dicht bij. Eenmaal thuis ontving ik het sms’je van de politie “Victoria Police is responding to an incident at the corner of Bourke and Swanston streets. Avoid the Area”

Nou dat kwam dus precies te laat, mijn kamergenootjes waren gelukkig allemaal al thuis, dus konden we er samen even over praten.

Zo’n aanslag laat je erg schrikken, maar we vonden niet dat een man met zulke intenties de sfeer mocht verpesten, dus hebben we alsnog een gezellige avond gehad samen en zijn we naar wat barretjes in de stad geweest. De sfeer was, terwijl we dat niet hadden verwacht, bijzonder goed.

Vandaag is het alweer dinsdag, het zonnetje schijnt de lucht is blauw, Oostkust kom maar gauw! Ik heb eindelijk mijn plan klaar. Maandag 26 November, op Kristel’s verjaardag (je kunt haar feliciteren op Facebook of Insta @kristelgunnewick , mocht je een speciaal berichtje willen sturen vraag dan even netjes om haar nummer) vlieg ik vanuit Melbourne helemaal naar het Noorden van Australië, naar het tropische Cairns. Vanuit Cairns ga ik dan terug naar beneden langs de Oostkust tot aan Sydney, waarvandaan ik 11 januari richting Mauritius vertrek. Wat een vooruitzicht! Vorige week ben ik naar het Work and Travel kantoor geweest om nog wat gave tripjes te boeken voor onderweg, ik kan nog niet geloven dat ik deze dingen allemaal echt ga doen, bizar! Het is een raar idee dat ik hier mijn oostkust tour aan het plannen ben met 30 graden en thuis Sinterklaas alweer in het land is en de temperatuur richting het vriespunt gaat. Gelukkig hoef ik nog niet alles te missen, gisteren lag ik nog op het strand met een zakje pepernoten. Zakje pepernoten? Ja! Een paar dagen geleden kreeg ik een heel leuk pakketje thuis gestuurd van mijn familie, met stroopwafels, pepernoten, de LINDA meiden en andere leuke dingen! Zo ontzettend leuk, ik was er heel ergblij mee. Ook mijn huisgenoten vonden het erg interessant om voedsel uit Nederland te proberen. Ik heb geprobeerd uit te leggen wat Sinterklaas is, maar dit wil nog niet echt lukken. Vooral de Colombianen snappen er niks van, maar eten wel al mijn pepernoten op.

Afgelopen zaterdag stond er weer een leuk feestje op de planning, mijn kamergenootje, tevens partner in crime, Gillian was zondag jarig, maar vierde het zaterdag. Daar waar iedereen het hier liever klein houdt, vindt zij het prachtig om groots uit te pakken, geniaal! We gingen naar een dress-up party, iedereen moest in nette kleding komen. Mijn huisgenootjes en ik moesten dus allemaal de stad in om een jurkje of een blouse te scoren, want tja, toen ik thuis mijn tas inpakte had ik bij backpacken niet gedacht aan een net jurkje of hakken. Ondanks dat de club waar we heen gingen niet mijn eerste keus zou zijn, was het een geslaagde avond.

Dit is alweer mijn laatste weekje in Melbourne, ik wou nog een paar dingen graag zien waaronder de dierentuin. Vandaag ben ik met Gillian en Jack naar the Melbourne Zoo geweest. Naast een flinke regenbui aan het einde van de dag was het heerlijk weer, 27 graden met een zonnetje. We hebben van alles gezien, nijlpaarden, kangoeroes, olifanten, koala’s, we konden zelfs door een vlindertuin lopen met vlinders in alle kleuren.

Op dit moment lig ik alweer in bed, het is half twaalf en het regent weer, maar toch is het nog steeds 26 graden. Morgen ga ik weer de stad in om nog wat laatste dingen te bevestigen voor de Oostkust. Ik geniet nog elke dag van het feit dat ik in Australië ben, het is hier prachtig!

Tot zover mijn update, ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!

Cheers,

Marieke