heiheii,

Daar ben ik weer! Dit is pas mijn tweede week in Australië, maar het voelt alsof ik hier al maanden ben. Niet omdat ik me al een Australiër voel, maar omdat ik al zo veel gave dingen heb gedaan en nieuwe mensen heb leren kennen. Ook word ik steeds handiger in het backpacken, ik heb mijn badhanddoek inmiddels aan de zijkant van mijn tas vastgeknoopt waardoor ik ruimte in mijn tas over houd en mijn mandarijntjes ontploffen niet meer onder in mijn tas, ze zitten nu veilig in een pringle bus.

De eerste paar dagen in Sydney waren nog erg onwerkelijk. Ik had steeds het gevoel alsof ik door mijn favoriete film liep. Zaterdag, nadat we een beetje gesetteld waren besloten we met de trein naar Bondi Beach te gaan. Het openbaar vervoer in Australië is verbazingwekkend goedkoop en je kunt bijna overal gemakkelijk komen. Op zondag kun je zelfs onbeperkt reizen voor $2,80! ook zijn de treinen veel ruimer en is er geen 1e of 2e klasse, daar kan Nederland nog een voorbeeld aan nemen. Binnen 10 minuten waren we bij het strand, we stapten uit en zagen meteen het strand. We hebben er de hele middag rondgelopen, het was echt heel mooi. Ook hebben we daarna samen nog een hamburger gegeten met uitzicht op de zee. Tegen een uur of 7 gingen we terug naar ons hostel. Eenmaal aangekomen op het station liepen we letterlijk tegen een aantal dingetjes aan. Alles is links, dus iedereen loopt ook links, de roltrappen moet je op aan de linkerkant, en wanneer je over wilt steken komen de auto’s van de andere kant. Een beetje gênant was het eerst wel om vol tegen de menigte in de lopen, maar gelukkig ben ik er nu al aardig aan gewend. We gingen op tijd slapen, omdat we zondag naar de Harbour Bridge, het Opera House en Manly beach wilden met de ferry. Het was echt prachtig om te zien, vooral het besef dat je het echt ziet en het geen plaatje van Google is.

Maandag zou het tijd zijn om werk te zoeken, maar hier kwam even iets tussen. We kregen namelijk een heel mooi aanbod om op surfkamp te gaan. Ik was het sowieso al van plan, dus wanneer ik de mooie verhalen hoorde was ik meteen om. En ik ben heel blij dat ik het heb gedaan. Het was echt één van de tofste weken die ik tot nu toe heb meegemaakt. We werden maandag ochtend om 9 uur voor ons hostel met de bus opgehaald om vervolgens door te rijden naar Gerroa, een kleiner plaatsje dat 2 uur rijden van Sydney af ligt. We kwamen aan en de sfeer was meteen super! Surfcamp zelf zag er leuk uit, allemaal gekleurde hutjes die in een vierkantje waren geplaatst met in het midden een aantal picknicktafels. In de middag begonnen we meteen met de eerste les, de surfinstructors waren allemaal toppers, mega gemotiveerd en ik heb er niet eentje chagrijnig gezien. Iedere dag kwamen ze weer met veel energie en goede zin lesgeven, super leuk! Onze groep van 50 werd in twee tijdsgroepen verdeeld. De ene groep begon ‘s ochtends om 7 uur en de andere groep om 9 uur, de volgende dag wisselde dit weer. We begonnen met ‘brekky’ we konden toast met jam of cornflakes met melk pakken. Een uurtje later was het tijd voor de ‘wetty’s’ oftewel wetsuits, dat was het mindere moment van de dag. De wetsuits hadden de hele nacht buiten gehangen dus ze waren nat en ijskoud wanneer je ze aan moest trekken, brr. Gelukkig gingen we daarna meteen naar het strand om een warming up te doen en kregen we een korte theorie les. De twee groepen werden tijdens de lessen in twee nog kleinere groepen verdeeld, met per groep twee surfinstructors. Na ongeveer twee uur surfles kregen we een goed verzorgde lunch, hadden we een uurtje pauze en daarna gingen we meteen weer het water in. Na de les in de middag kregen we avond eten en gingen we met z’n allen wat drinken en de foto’s bekijken die tijdens de surflessen werden gemaakt. Erg lachwekkend en super gezellig! Een week om nooit te vergeten, ik heb hier zo veel leuke mensen leren kennen en het surfen is erg gaaf. Zo heb ik Carina leren kennen, een meisje uit Oostenrijk met een erg geinig accentje en Marie uit België, onze favoriete belg. Samen met hen en de meiden die ik al kende uit Nederland sliep ik in een hutje en was het elke dag weer lachen.

Eenmaal terug in Sydney ging ik met twee vriendinnen uit Nederland naar een hostel net buiten het centrum, hier bleven we drie dagen, om even voor ons zelf te bedenken wat we daarna wilden gaan doen. Prima hostel, alleen jammer dat er geen reling aan de zijkant van het stapelbed zit. Daar ging ik hoor, midden in de nacht, mijn roommates zaten allemaal rechtop in bed, oops, my bad!

Ik heb goed nagedacht over waar ik graag zou willen werken en het was eigenlijk wel snel duidelijk voor mij, ik vind Sydney een hele mooie stad en er is veel te zien, maar toch vond ik het er net iets te druk en misschien wel net iets te strak en netjes. Ondertussen hoorde ik veel verhalen over Melbourne, the Artcapital of Australia. Ook waren hier veel banen beschikbaar. Afgelopen dinsdag heb ik mijn spullen weer bij elkaar gepakt en mijn Nederlandse en Belgische maatje(s) in Sydney achtergelaten om naar mijn volgende locatie te vliegen, MELBOURNE.

Tegen de avond kwam ik aan bij mijn hostel, nadat ik mijn spullen op mijn kamer had gezet ben ik een rondje door de stad gaan lopen. Meteen was ik blij met mijn keuze, overal staan mensen muziek te maken, met een mooie gitaren en een microfoon, maar ook staan er mensen te drummen op emmers en containers. Mensen zijn hier (over het algemeen) aardig tegen elkaar, erg behulpzaam. Iedere dag zie ik wel mensen naast zwervers gaan zitten om een praatje te maken en een broodje aan te bieden. Ook dit vond ik best bijzonder, op een goede manier. Melbourne is nog steeds erg druk, maar toch heeft het een relaxte sfeer. Ik ben hier nu bijna een week en samen met een groepje mensen uit Engeland die ik hier in het hostel heb leren kennen heb ik het erg naar mijn zin. Gisteren heb ik mijn Barista certificaat gehaald en dinsdag hoop ik ook mijn RSA te halen. Ik heb al een aantal leuke baantjes voorbij zien komen en al voor een paar baantjes gesolliciteerd, hopelijk vind ik snel een baantje om te sparen voor mijn trip langs de oostkust. Maar nu echt

See ya,

Marieke